Ο αθλητισμός εκτός από τη συστηματική σωματική άσκηση με σκοπό την ύψιστη σωματική απόδοση, ως επίδοση σε αθλητικούς αγώνες αποτελεί ένα κοινωνικό θεσμό ο οποίος αντικατοπτρίζει την κοινωνία και τον πολιτισμό της. Για να δούμε με ποιο τρόπο συμβαίνει αυτό ας επιστρέψουμε μερικούς αιώνες πίσω, στο 776 π.Χ. όταν οι αρχαίοι Έλληνες διεξήγαγαν τους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες προς τιμήν των θεών τους. Στο χώρο της Ολυμπίας οι νικητές αθλητές που κέρδιζαν στεφανώνονταν με το κλαδί της ελιάς και γύριζαν στις πόλεις τους ως πρέσβεις του «ευ αγωνίζεσθαι».

Το «ευ αγωνίζεσθαι», τόσο για εκείνη τη μακρινή περίοδο όσο και για τη σημερινή, αποδίδει, ως θεσμός οικουμενικής εμβέλειας, ένα ολοκληρωμένο σύστημα αξιών το οποίο διέπει ως θεμελιώδες στοιχείο κάθε πραγματική αθλητική συνάντηση και κάθε πραγματική αθλητική συμπεριφορά. Είναι αυτό το στοιχείο που ανάγει τους συμβολισμούς του αθλητισμού σε κοινωνικούς συμβολισμούς. Είναι η ευγενής άμιλλα που καταδεικνύει το μεγαλείο του αθλητή και του ανθρώπου που αγωνίζεται, είναι ο σεβασμός στους συναθλητές και τους αντιπάλους, είναι η τήρηση των κανόνων και των ορίων, είναι η αποδοχή της ετερότητας, η αξιοκρατία, η εμπιστοσύνη. Πρόκειται για έναν τρόπο σκέψης, για μια στάση ζωής, για μια προσωπική δέσμευση που δικαιώνει την ιδέα του αθλητισμού και που αποτελεί μία από τις απαραίτητες βασικές αρχές που οι σημερινές κοινωνίες περισσότερο από ποτέ άλλοτε έχουν ανάγκη.

Οι σύγχρονοι Ολυμπιακοί αγώνες, για να επιστρέψουμε στον 21^ο αιώνα, αποτελούν παγκόσμια και πολυεθνικά αθλητικά γεγονότα στα οποία αθλητές από διαφορετικά κράτη παίρνουν μέρος με κοινούς για όλους κανόνες. Το γεγονός αυτό αποτελεί έναν ακόμη μεγάλο συμβολισμό με κοινωνικές προεκτάσεις καθώς έτσι καταργούνται τα γεωγραφικά όρια, οι αθλητές συναδελφώνονται και όλοι αγωνίζονται για τον ίδιο σκοπό, τη νίκη. Επίσης οι σύγχρονοι Ολυμπιακοί αγώνες – όπως και άλλες αθλητικές διοργανώσεις – καλύπτονται σήμερα, από τα όλα τα μέσα ενημέρωσης φτάνοντας σε εκατομμύρια φιλάθλους, οι οποίοι παρακολουθούν με μεγάλο ενδιαφέρον τις επιδόσεις των αθλητών.

Αυτή όμως είναι η μία πλευρά του νομίσματος. Η άλλη πλευρά θέλει τον σύγχρονο αθλητισμό να δίνει τεράστια σημασία μόνο στη νίκη και να αδιαφορεί τόσο για τη συμμετοχή όσο και για το σεβασμό των αντιπάλων, των θεατών και των αρχών του αθλητισμού. Επιπλέον, διακρίσεις και μετάλλια συνδέονται άμεσα με χορηγούς, διαφήμιση, κρατικές επιχορηγήσεις και επαγγελματική αποκατάσταση. Η ηθική του ευ αγωνίζεσθαι φαίνεται να αγνοείται με αποτέλεσμα το δίκαιο και καθαρό παιχνίδι να δίνει τη θέση του σε εικόνες βίας και επιθετικότητας – κυρίως όσον αφορά το ποδόσφαιρο – αφενός και αφετέρου στην εξαπάτηση τόσο των αρχών όσο και των θεατών και των αντιπάλων και εντέλει, στην καταπάτηση βασικών ανθρώπινων αξιών.

Σε αυτό το σημείο μπαίνει το ζήτημα του ντόπινγκ και της αθλητικής εντιμότητας καθώς φαίνεται ότι οι περισσότεροι από τους αθλητές που διακρίνονται, ιδίως σε συγκεκριμένα αθλήματα, χρησιμοποιούν κάποιου είδους ντοπινγκ που άλλοτε γίνεται αντιληπτό και άλλοτε όχι. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που έχει πάρει εκρηκτικές διαστάσεις και στο οποίο εμπλέκονται αθλητές, παράγονται ακόμη και γονείς.

Ο όρος ντόπινγκ (φαρμακοδιέγερση) αναφέρεται στη χρήση ή χορήγηση απαγορευμένων φαρμακευτικών ουσιών και απαγορευμένων μεθόδων που έχουν σκοπό την αύξηση της επίδοσης. Ο αθλητής έτσι, δεν χρησιμοποιεί μόνο τα θεμιτά μέσα – κατάλληλη προπόνηση, διατροφή και ψυχολογική προετοιμασία –, αλλά και μέσα που αντιτίθενται στους κανόνες και τις ηθικές αρχές του υγιούς αθλητικού συναγωνισμού. Σε έρευνα που έγινε το 1995, αθλητές ολυμπιακού επιπέδου ρωτήθηκαν τι θα έκαναν αν τους δινόταν η ευκαιρία να κερδίσουν ένα ολυμπιακό μετάλλιο ντοπαρισμένοι. Το 98% από αυτούς είπε ότι θα δέχονταν να χρησιμοποιήσουν απαγορευμένες ουσίες. Μάλιστα, το 60% από αυτούς είπε ότι θα το έκαναν ακόμα κι αν η χρήση των ουσιών αυτών τους οδηγούσε σε θάνατο. Πράγματι, οι θάνατοι αθλητών από το ντόπινγκ είναι ένα λυπηρό γεγονός που ξεκινά χρονικά από το 1896. Ακόμη όμως κι αν ο θάνατος αποφευχθεί οι αθλητές που ντοπάρονται θα αποκτήσουν σωματική και σε κάποιες περιπτώσεις ψυχολογική εξάρτηση με αποτέλεσμα να χρειάζονται υποστήριξη ακόμα και μετά το τέλος της καριέρας τους.

Η παγκόσμια κοινότητα κατά τη διάρκεια του 20^ου αιώνα έχει πάρει πρωτοβουλίες για την καταπολέμηση του φαινομένου ιδρύοντας επιτροπές κατά του ντόπινγκ και θεσπίζοντας νομοθεσίες για την καταπολέμηση του, ενώ το 1968 γίνονται και οι πρώτοι έλεγχοι σε Ολυμπιακούς αγώνες. Η λίστα με τις απαγορευμένες ουσίες διαρκώς μεγαλώνει καθώς κάθε χρόνο δημιουργούνται και καινούργιοι τρόποι ντοπαρίσματος από τους ειδικούς. Παρόλα αυτά φαίνεται ότι το φαινόμενο έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Μάλιστα, δεν αφορά πια μόνο στον αθλητισμό υψηλού επιπέδου και τους επαγγελματίες αθλητές αλλά και σε άτομα που αθλούνται για ψυχαγωγικούς λόγους.

Ως φαρμακοδιέγερση (doping) ορίζεται:

Η χρήση ενός μέσου (ουσίας ή μεθόδου), η οποία είναι ενδεχομένως βλαβερή για την υγεία τους και/ ή είναι ικανή να αυξήσει την απόδοση των αθλητών, ή
Η ανεύρεση στο σώμα ενός αθλητή μιας Απαγορευμένης Ουσίας ή απόδειξη της χρήσης από αυτόν ή απόδειξη της χρήσης Απαγορευμένης Μεθόδου.
Το ντόπινγκ αντικρούει τις θεμελιώδεις αρχές του Ολυμπισμού, των αθλημάτων και της ιατρικής ηθικής. Απαγορεύεται η σύσταση, πρόταση, έγκριση, εμπορία, παράβλεψη ή διευκόλυνση της χρήσης οποιασδήποτε ουσίας ή μεθόδου που καλύπτεται από τον ορισμό του ντόπινγκ.

Αυτό που πρέπει να γνωρίζει ένας αθλητής, είναι ότι το ντόπινγκ μπορεί να τον σκοτώσει, σε κάθε περίπτωση πάντως σκοτώνει τον αθλητισμό. Το ντόπινγκ καταλύει όλες τις αρχές του αθλητισμού. Τραυματίζει ανεπανόρθωτα τη χαρά του παιχνιδιού, δεν σέβεται τους αθλητικούς κανόνες, τους υπόλοιπους αθλητές και τους φιλάθλους. Πέρα από την καταστρατήγηση της κάθε προσωπικής ή αθλητικής ηθικής, το ντόπινγκ είναι πάνω απ’όλα επικίνδυνο για την υγεία, έχει προσωρινά αποτελέσματα και καθιστά αβέβαιο το μέλλον του αθλητή, γιατί μπορεί να προκαλέσει μόνιμες βλάβες στον οργανισμό. Είναι λοιπόν ανούσιο να ριψοκινδυνεύει κανείς τα πάντα, από τη στιγμή που μια καλά σχεδιασμένη προπόνηση, μια σωστή και ισορροπημένη διατροφή σε συνδυασμό με μια επαρκή αξιοποίηση των προσωπικών δεξιοτήτων, είναι σε θέση να κάνει πραγματικότητα τα όνειρα και τις φιλοδοξίες ενός αθλητή.

Είναι πολύ θετικό το γεγονός, ότι στις μέρες μας, η αξία της Φυσικής αγωγής και του αθλητισμού έχει αναγνωριστεί και υπενθυμίζεται σταθερά και διαρκώς ως ένα ενιαίο πολύτιμο κοινωνικό αγαθό, στο οποίο πρέπει να έχουν πρόσβαση όλοι, αφού η συμμετοχή στις αθλητικές δραστηριότητες συμβάλει τελικά, στη διαμόρφωση ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων και επομένως στη δημιουργία μιας υγιούς κοινωνίας.

Παρόλα αυτά, υπάρχουν και σήμερα αδυναμίες και αρνητικά σημεία σε σχέση με την προαγωγή του αθλητισμού που καλό είναι να επισημαίνονται και να αντιμετωπίζονται, καθώς αποτελούν αποτρεπτικούς παράγοντες για τους εφήβους αλλά και για το γενικό πληθυσμό στην ενασχόληση τους με τις αθλητικές δραστηριότητες.

Για παράδειγμα στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια στα πλαίσια των αλλαγών και των μεταρρυθμίσεων στην Παιδεία, ενώ είναι γνωστό ότι έχει μειωθεί πολύ ο ελεύθερος χρόνος των μαθητών, επομένως και η δυνατότητα να ασχοληθούν με τον Αθλητισμό, η σωματική άσκηση μέσω του μαθήματος της Γυμναστικής σαν μέρος του σχολικού προγράμματος έχει υποβαθμιστεί και επιπλέον, τα σχολεία δεν διαθέτουν τα απαραίτητα μέσα και υποδομές για αυτό το μάθημα.

Ακόμα, ενώ είναι γνωστό ότι στην εποχή μας τα προβλήματα στην κίνηση και τη στάση του σώματος, η παχυσαρκία και το έντονο στρες στις μικρές ηλικίες έχουν αυξητική πορεία, οι προβλεπόμενες επιχορηγήσεις των αθλητικών σωματείων από τον κρατικό προϋπολογισμό είναι πενιχρές ως και μηδενικές και οι αθλητικές υποδομές είναι αναντίστοιχες με τις ανάγκες της νεολαίας ιδιαίτερα στα αστικά κέντρα που συγκεντρώνεται ο πληθυσμός.

Στη σύγχρονή μας εποχή είναι πλέον επιστημονικά τεκμηριωμένο και ευρέως γνωστό ότι η συμμετοχή σε αθλητικές δραστηριότητες μπορεί να ενισχύσει όχι μόνο την αυτοεκτίμηση, την αυτοπειθαρχία και την πρόληψη της πλήξης αλλά επιπλέον, να συμβάλλει α. στην. προώθηση των ηγετικών δεξιοτήτων των ατόμων, β. στην ενδυνάμωση των θετικών σχέσεων και γ. στην ενίσχυση της επιλογής θετικών προτύπων. Και αυτό γιατί η φυσική αγωγή είναι μια σύνθετη και σημαντική δραστηριότητα που όταν  εφαρμόζεται σωστά μπορεί να καλλιεργήσει ταυτόχρονα και τις αρετές του σώματος (υγεία, βελτίωση βιολογικής υποδομής) αλλά και τις ψυχικές αρετές, που είναι ουσιαστικά και κοινωνικές (άμιλλα, ανιδιοτέλεια, ομαδικότητα, συνεργασία), συμβάλλοντας, έτσι, καθοριστικά στην διαμόρφωση της προσωπικότητας του ανθρώπου.

Ο αθλητισμός αποτελεί λοιπόν μία πηγή θετικής ενέργειας, ευεξίας και καλής διάθεσης αλλά και μία εναλλακτική λύση για να διοχετεύσει κάποιος την ενεργητικότητά του με τρόπο δημιουργικό και ωφέλιμο τόσο για την διάπλαση της προσωπικότητάς του όσο και για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα του.

Η προτροπή λοιπόν είναι σαφής: να δοκιμάσουμε την γυμναστική και να ενσωματώσουμε στην καθημερινότητά μας όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο σωματικής άσκησης, όσο κι αν αυτό, με τους σύγχρονους όρους ζωής, φαίνεται δύσκολο.

Πηγές:

http://www.drugsandalcohol.ie/11135/1/Drugnet_12.pdf
http://www.esyn.gr/el/articles-el

Θα ξεκινήσω το κείμενό μου, με μια ιστορία, που συνέβη πριν 27 χρόνια.

Σεούλ, 1988. Ολυμπιακοί αγώνες. 24 Σεπτεμβρίου λαμβάνει χώρα ο τελικός των 100 μέτρων , με κύριους διεκδικητές του χρυσού μεταλλίου, τον αμερικανό Καρλ Λιούις και τον Καναδό Μπεν Τζόνσον , ο οποίος, ύστερα από προηγούμενες συνεχόμενες νίκες στο άθλημα, κατέχει , ήδη, τον τίτλο του «ταχύτερου ανθρώπου στον κόσμο». Νικητής του αγώνα αναδεικνύεται, τελικά, ο Μπεν Τζόνσον , πετυχαίνοντας το εξωπραγματικό ρεκόρ: 9 δεύτερα και 79 εκατοστά του δευτερολέπτου.

Ωστόσο, τις επόμενες μέρες, το θαυμασμό για αυτή την υπεράνθρωπη νίκη, θα διαδεχτούν η παγωμάρα και η απογοήτευση: ο Τζόνσον ή «ο Big Ben», όπως τον αποκαλούσαν , ύστερα από την καθιερωμένη εξέταση ούρων, θα βρεθεί «θετικός» στη χρήση αναβολικών ουσιών.

Μέχρι τότε το doping δεν είναι κάτι άγνωστο για την κοινωνία. Είναι, όμως, από τις λίγες φορές που το ζήτημα αυτό θα συζητηθεί τόσο εκτενώς, αφού εμπλέκεται ένας πρωταθλητής, ο οποίος για ένα μεγάλο διάστημα αποτελούσε θετικό πρότυπο αγωνιστικότητας, αξιοσύνης και επιτυχίας, παγκοσμίως.

Από το 1988 μέχρι σήμερα, το doping στον αθλητισμό απασχόλησε έντονα την κοινή γνώμη, καθώς αθλητές παγκόσμιας κλάσης βρέθηκαν ή ομολόγησαν στη συνέχεια ότι είχαν προβεί σε χρήση αναβολικών. Είναι γνωστή η περίπτωση της αμερικανίδας αθλήτριας Μ. Τζόουνς («του θηλυκού Κ. Λιούις», όπως την αποκαλούσαν), που με δάκρυα στα μάτια, αποκάλυψε δημοσίως ότι έκανε χρήση παράνομων ουσιών, πριν τους αγώνες της. Στους ολυμπιακούς τους 2004, στην Αθήνα, η ελληνική κοινωνία παρακολούθησε, εμβρόντητη, την υπόθεση των πρωταθλητών Κ. Θάνου και Κ. Κεντέρη , (αθλητές που είχαν τονώσει το εθνικό αίσθημα, με διακρίσεις τους σε παγκόσμια πρωταθλήματα) για τους οποίους αποκαλύφτηκε ότι απέφυγαν , σκόπιμα, έλεγχο anti – doping.

Είναι, όμως, το doping σύγχρονο φαινόμενο; Η φαρμακοδιέγερση (μετάφραση της λέξης doping) εμφανίζεται από την αρχαιότητα. Γνωρίζουμε τη αγάπη που έτρεφαν οι αρχαίοι έλληνες για τον αθλητισμό. Εξ’ ου και η ρήση: «νους υγιής εν σώματι υγιεί». Βέβαια τα τότε ενισχυτικά της σωματικής απόδοσης είχαν φυτική προέλευση. Επρόκειτο δηλ. για βότανα, δημητριακά ή συστατικά από ζώα, όπως το αίμα. Από το σχολείο θυμόμαστε που οι δάσκαλοί μας έλεγαν για το «μέλανα ζωμό». Επρόκειτο για δυναμωτική τροφή που είχε, ως κύριο συστατικό, το αίμα του χοίρου, το οποίο υπόκειντο σε υποτυπώδη επεξεργασία συντήρησης. Σε μεταγενέστερο χρόνο, λέγεται ότι φυλή των ινδιάνων χρησιμοποιούσαν ένα μείγμα αλκοολούχου ποτού, το οποίο το έλεγαν στη γλώσσα τους «ντοπ». Από ‘ κει και η λέξη «ντοπινγκ» (doping).

Στην πρόσφατη ιστορία, παράλληλα με τη βιομηχανική επανάσταση, εξελίχθηκε και οργανώθηκε και ο αθλητισμός. Συνεπώς, τα ενισχυτικά επιδόσεων, λόγω των ανακαλύψεων στο τομέα της ιατρικής και της βιολογίας, έλαβαν πιο επεξεργασμένη μορφή, γεγονός που τα καθιστούσε αποτελεσματικότερα. Συστατικά, όπως η καφεΐνη, αμφεταμίνη, στεροειδή φαίνεται ότι από τα τέλη του 19ου αιώνα αποτελούσαν βοήθημα για μερίδα αθλητών.

Πού ερείδεται η αυξανόμενη χρήση αναβολικών; Είναι γεγονός ότι μία δραστηριότητα, όπως ο αθλητισμός, η οποία, υπό κανονικές συνθήκες, συμβάλλει στην ευρωστία και την υγεία σώματος και πνεύματος, τις τελευταίες 10ετίες έχει εμπορευματοποιηθεί. Δεν είναι τυχαία η διάκριση ανάμεσα στις έννοιες «αθλητής» και «πρωταθλητής». Στις μέρες μας, «ο πρωταθλητής» είναι ο άνθρωπος, με τις αναμφισβήτητες σωματικές ικανότητες, που ασχολείται επαγγελματικά με τον αθλητισμό. Οι επιτυχίες του, πέρα από τη στήριξη της πολιτείας χρηματοδοτούνται από εταιρείες αθλητικών και άλλων ειδών (ενισχυτικών διατροφής, τεχνολογικών προϊόντων) ή τραπεζικούς ομίλους. Το τελευταίο διάστημα εταιρείες στοιχημάτων εξωθούν μερίδα ανθρώπων να «τζογάρουν» σε αποτελέσματα αγώνων. Οι νίκες σε σημαντικούς αγώνες συνοδεύονται από υψηλά χρηματικά έπαθλα. Σίγουρα όλοι μας έχουμε ακούσει για τις δυσθεώρητες αμοιβές αθλητών του ποδοσφαίρου. Ο πρωταθλητής είναι «καταδικασμένος» να κερδίζει, διαφορετικά πέφτει σε ανυποληψία. Μια αγγλική φράση λέει: «the first is everything, the second is nothing» (δηλ. «ο πρώτος είναι τα πάντα και ο δεύτερος το τίποτα»)

Ο αθλητισμός είναι συνώνυμος της ομορφιάς. Είναι σύνηθες εμφανίσιμοι αθλητές και αθλήτριες να φωτογραφίζονται για life style περιοδικά, παρακινώντας, ταυτόχρονα, τους αναγνώστες των εντύπων να ξεχυθούν στα γυμναστήρια, προκειμένου να αποκτήσουν μια αξιοζήλευτη κορμοστασιά. Αλλά, επειδή διανύουμε τον αιώνα της ταχύτητας και είμαστε ανυπόμονοι με το αποτέλεσμα, γίνεται λόγος για «ύποπτα σκευάσματα» που διακινούνται στα γυμναστήρια και υπόσχονται αξιοθαύμαστες σωματικές βελτιώσεις.

Ωστόσο το κυνήγι της δόξας και της ομορφιάς δεν γίνεται χωρίς κόστος. Έρευνες έχουν δείξει ότι η χρήση αναβολικών συμβάλλουν σε καρδιαγγειακές βλάβες, ηπατικές διαταραχές και μυοσκελετικές βλάβες. Επίσης, προξενούν σοβαρές ορμονικές διαταραχές. Πόσες φορές δεν έχουμε δει αθλήτριες στην τηλεόραση, που θυμίζουν περισσότερο άνδρες παρά γυναίκες. Η χρήση αναβολικών διαταράσσει και την ψυχική υγεία. Έχουν παρατηρηθεί σε χρήστες εκδηλώσεις ευερεθιστότητας, αϋπνίας ή κατάθλιψης. Το χειρότερο, όμως, απ’ όλα είναι περιστατικά αιφνιδίων θανάτων που έχουν παρατηρηθεί σε πρώην ή και νυν αθλητές. Μία αμερικανίδα πρωταθλήτρια του στίβου , η Φλόρενς Γκρίφιθ που είχε αναδειχτεί τη 10ετία του 80, πέθανε ξαφνικά σε ηλικία 38 ετών. Η Γκρίφιθ υπήρξε μία αθλήτρια που είχε εντυπωσιάσει τον κόσμο τόσο με τις επιδόσεις της, όσο και με την εμφάνισή της. Τα αίτια του πρόωρου θανάτου της αποδόθηκαν από πολλούς στην αλόγιστη χρήση αναβολικών.

Το ζήτημα του doping είναι εξαιρετικά σοβαρό. Αποτελεί μία επικίνδυνη εξάρτηση που δεν μπορεί να ειδωθεί ξέχωρα από τη χρήση των υπολοίπων ουσιών, νόμιμων και παράνομων. Στο χώρο του επαγγελματικού αθλητισμού, όπου τα οικονομικά συμφέροντα είναι τεράστια, η αντι – ντόπινγκ εκστρατεία δε βρίσκει πρόσφορο έδαφος. Γι’ αυτό και υπάρχουν λίστες με απαγορευμένες ουσίες και νόμιμα παρασκευάσματα που δημοσιοποιούν οι αθλητικοί οργανισμοί, για ανίχνευσή τους σε ιατρικούς ελέγχους. Ωστόσο, στο χώρο των σχολείων , των ερασιτεχνικών αθλητικών σωματείων και των γυμναστηρίων μπορούν τα ιδεώδη του «ευ αγωνίζεσθαι» να διαδοθούν με μεγαλύτερη επιτυχία.

Η χαρά της άθλησης συνίσταται στη θωράκιση της υγείας, της ευγενούς άμιλλας, της αγαστής συνεργασίας και της ικανοποίησης της συμμετοχής σε αγώνες. Στους ολυμπιακούς αγώνες του Λος Άντζελες, στο μαραθώνιο γυναικών, μία ελβετίδα αθλήτρια, η Γκαμπριέλα Άντερσεν, αν και τερμάτισε στην 37η θέση, καταχειροκροτήθηκε το ίδιο ή και περισσότερο από τις αθλήτριες που κέρδισαν τα μετάλλια στον αγώνα. Η Άντερσεν μπαίνοντας στο στάδιο της πόλης ήταν εμφανώς καταβεβλημένη. Παρόλο που φαίνονταν έτοιμη να καταρρεύσει, ανά πάσα στιγμή, κατόρθωσε να τερματίσει, ξεσηκώνοντας τα πλήθη, γα τη δύναμη της θέλησής της. Επρόκειτο για μια συγκινητική επανάληψη της ιστορίας του πρώτου μαραθωνοδρόμου , του Φειδιππίδη.

Ο Κωστής Παλαμάς στον Ολυμπιακό Ύμνο έγραφε:

Αρχαίο πνεύμα αθάνατο […]

Στων ευγενών αγώνων λάμψε την ορμή

Και με το αμάραντο στεφάνωσε κλωνάρι

και σιδερένιο πλάσε και άξιο το κορμί

Το αγωνιστικό ιδεώδες βασίζεται στην ευζωία, την ευγένεια και με τη χωρίς υλικά ανταλλάγματα ικανοποίηση. Πολλές φορές ένα στεφάνι με άνθη αμάραντου αρκεί.

Νεκταρία Αικατερινίδη

Πηγές :

http://www.gazzetta.gr
http://www.pemptousia.gr
http://www.doping-prevention.sp.tum.de
http://el.wikipedia