αφίσα σεμιναρίου

 

                       ΒΙΩΜΑΤΙΚΟ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ:

«Ο ρόλος του προπονητή και το φαινόμενο του Doping»

Το ζήτημα της χρήσης των απαγορευμένων ουσιών και των μεθόδων αυτών που είναι γνωστό ως το φαινόμενο του Doping, αποτελούν ένα σύνθετο, πολυδιάστατο και πολυπαραγοντικό πρόβλημα που αποζητά πολυδιάστατες προσπάθειες αντιμετώπισής του. Συνεπώς, οι παρεμβάσεις για την πρόληψη της χρήσης αναβολικών ουσιών, ιδιαίτερα μέσα από την συνεργασία των αθλητικών μονάδων με Κέντρα Πρόληψης Εξαρτήσεων & Προαγωγής της Ψυχοκοινωνικής Υγείας, μπορεί να λειτουργήσει θετικά στην αντιμετώπιση αυτού του φαινομένου.

Το Κέντρο Πρόληψης και Προαγωγής της Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Δήμου Αθηναίων «Αθηνά Υγεία» σε συνεργασία με τον ΟΚΑΝΑ, και τον Αθλητικό Σύλλογο ¨Πρωτέα¨ διοργανώνει σεμινάριο με θέμα «Ο ρόλος του προπονητή και το φαινόμενο του Doping» στο οποίο καλούνται να συμμετάσχουν φοιτητές προπονητικής και επαγγελματίες προπονητές καλαθοσφαίρισης.

Το σεμινάριο θα διεξαχθεί στο Κέντρο Εκπαίδευσης του ΟΚΑΝΑ στην οδό Ευδόξου 25 στο Νέο Κόσμο

Διάρκεια: 7 συναντήσεις

Ημερομηνίες: 21/3, 28/3, 4/4, 11/4, 18/4, 9/5, 16/5

και ώρες διεξαγωγής: 2:30 – 4:30 μ.μ.

Εισηγητές

Φίλιππος Δραγούμης, Πρόεδρος του Δ.Σ. του Κέντρου Πρόληψης Αθηνά Υγεία

Δρ. Τουμπέκης Αργύρης, Επίκουρος Καθηγητής Φυσικής Αγωγής ΕΚΠΑ

Δρ. Ανδρέας Αθανασόπουλος, Ψυχίατρος, Ψυχοθεραπευτής

Ιωάννης Μαυρομιχάλης, Ψυχολόγος

Σοφία Χιώτη, Στέλεχος Πρόληψης, Προπονήτρια Tae Kwon Do ITF

Γιώργος Αρβανίτης, Κοινωνιολόγος

Δρ. Ψυχουντάκη Μαρία, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Αθλητικής Ψυχολογίας

Το εκπαιδευτικό σεμινάριο είναι υπό την αιγίδα του ΕΣΚΑΝ

(Εθνικό Συμβούλιο Καταπολέμησης Ντόπινγκ)

Η συμμετοχή στο σεμινάριο είναι δωρεάν. Περιορισμένος αριθμός συμμετοχών. Θα δοθούν βεβαιώσεις συμμετοχής.

 

ΑΙΤΗΣΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ

ΣΤΟ ΒΙΩΜΑΤΙΚΟ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ:

«Ο ρόλος του προπονητή και το φαινόμενο του Doping»

 

 

ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ: __________________________________________

ΤΗΛΕΦΩΝΟ: ________________________________________________

e–mail: ____________________________________________________

ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ ΓΕΝΝΗΣΗΣ: _____________________________________

ΙΔΙΟΤΗΤΑ: ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ

                     ΦΟΙΤΗΤΗΣ

 

Για πληροφορίες επικοινωνήστε με την κα Μαρία Φούσα, τηλ. 210 9270096.

 

Ο αθλητισμός εκτός από τη συστηματική σωματική άσκηση με σκοπό την ύψιστη σωματική απόδοση, ως επίδοση σε αθλητικούς αγώνες αποτελεί ένα κοινωνικό θεσμό ο οποίος αντικατοπτρίζει την κοινωνία και τον πολιτισμό της. Για να δούμε με ποιο τρόπο συμβαίνει αυτό ας επιστρέψουμε μερικούς αιώνες πίσω, στο 776 π.Χ. όταν οι αρχαίοι Έλληνες διεξήγαγαν τους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες προς τιμήν των θεών τους. Στο χώρο της Ολυμπίας οι νικητές αθλητές που κέρδιζαν στεφανώνονταν με το κλαδί της ελιάς και γύριζαν στις πόλεις τους ως πρέσβεις του «ευ αγωνίζεσθαι».

Το «ευ αγωνίζεσθαι», τόσο για εκείνη τη μακρινή περίοδο όσο και για τη σημερινή, αποδίδει, ως θεσμός οικουμενικής εμβέλειας, ένα ολοκληρωμένο σύστημα αξιών το οποίο διέπει ως θεμελιώδες στοιχείο κάθε πραγματική αθλητική συνάντηση και κάθε πραγματική αθλητική συμπεριφορά. Είναι αυτό το στοιχείο που ανάγει τους συμβολισμούς του αθλητισμού σε κοινωνικούς συμβολισμούς. Είναι η ευγενής άμιλλα που καταδεικνύει το μεγαλείο του αθλητή και του ανθρώπου που αγωνίζεται, είναι ο σεβασμός στους συναθλητές και τους αντιπάλους, είναι η τήρηση των κανόνων και των ορίων, είναι η αποδοχή της ετερότητας, η αξιοκρατία, η εμπιστοσύνη. Πρόκειται για έναν τρόπο σκέψης, για μια στάση ζωής, για μια προσωπική δέσμευση που δικαιώνει την ιδέα του αθλητισμού και που αποτελεί μία από τις απαραίτητες βασικές αρχές που οι σημερινές κοινωνίες περισσότερο από ποτέ άλλοτε έχουν ανάγκη.

Οι σύγχρονοι Ολυμπιακοί αγώνες, για να επιστρέψουμε στον 21^ο αιώνα, αποτελούν παγκόσμια και πολυεθνικά αθλητικά γεγονότα στα οποία αθλητές από διαφορετικά κράτη παίρνουν μέρος με κοινούς για όλους κανόνες. Το γεγονός αυτό αποτελεί έναν ακόμη μεγάλο συμβολισμό με κοινωνικές προεκτάσεις καθώς έτσι καταργούνται τα γεωγραφικά όρια, οι αθλητές συναδελφώνονται και όλοι αγωνίζονται για τον ίδιο σκοπό, τη νίκη. Επίσης οι σύγχρονοι Ολυμπιακοί αγώνες – όπως και άλλες αθλητικές διοργανώσεις – καλύπτονται σήμερα, από τα όλα τα μέσα ενημέρωσης φτάνοντας σε εκατομμύρια φιλάθλους, οι οποίοι παρακολουθούν με μεγάλο ενδιαφέρον τις επιδόσεις των αθλητών.

Αυτή όμως είναι η μία πλευρά του νομίσματος. Η άλλη πλευρά θέλει τον σύγχρονο αθλητισμό να δίνει τεράστια σημασία μόνο στη νίκη και να αδιαφορεί τόσο για τη συμμετοχή όσο και για το σεβασμό των αντιπάλων, των θεατών και των αρχών του αθλητισμού. Επιπλέον, διακρίσεις και μετάλλια συνδέονται άμεσα με χορηγούς, διαφήμιση, κρατικές επιχορηγήσεις και επαγγελματική αποκατάσταση. Η ηθική του ευ αγωνίζεσθαι φαίνεται να αγνοείται με αποτέλεσμα το δίκαιο και καθαρό παιχνίδι να δίνει τη θέση του σε εικόνες βίας και επιθετικότητας – κυρίως όσον αφορά το ποδόσφαιρο – αφενός και αφετέρου στην εξαπάτηση τόσο των αρχών όσο και των θεατών και των αντιπάλων και εντέλει, στην καταπάτηση βασικών ανθρώπινων αξιών.

Σε αυτό το σημείο μπαίνει το ζήτημα του ντόπινγκ και της αθλητικής εντιμότητας καθώς φαίνεται ότι οι περισσότεροι από τους αθλητές που διακρίνονται, ιδίως σε συγκεκριμένα αθλήματα, χρησιμοποιούν κάποιου είδους ντοπινγκ που άλλοτε γίνεται αντιληπτό και άλλοτε όχι. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που έχει πάρει εκρηκτικές διαστάσεις και στο οποίο εμπλέκονται αθλητές, παράγονται ακόμη και γονείς.

Ο όρος ντόπινγκ (φαρμακοδιέγερση) αναφέρεται στη χρήση ή χορήγηση απαγορευμένων φαρμακευτικών ουσιών και απαγορευμένων μεθόδων που έχουν σκοπό την αύξηση της επίδοσης. Ο αθλητής έτσι, δεν χρησιμοποιεί μόνο τα θεμιτά μέσα – κατάλληλη προπόνηση, διατροφή και ψυχολογική προετοιμασία –, αλλά και μέσα που αντιτίθενται στους κανόνες και τις ηθικές αρχές του υγιούς αθλητικού συναγωνισμού. Σε έρευνα που έγινε το 1995, αθλητές ολυμπιακού επιπέδου ρωτήθηκαν τι θα έκαναν αν τους δινόταν η ευκαιρία να κερδίσουν ένα ολυμπιακό μετάλλιο ντοπαρισμένοι. Το 98% από αυτούς είπε ότι θα δέχονταν να χρησιμοποιήσουν απαγορευμένες ουσίες. Μάλιστα, το 60% από αυτούς είπε ότι θα το έκαναν ακόμα κι αν η χρήση των ουσιών αυτών τους οδηγούσε σε θάνατο. Πράγματι, οι θάνατοι αθλητών από το ντόπινγκ είναι ένα λυπηρό γεγονός που ξεκινά χρονικά από το 1896. Ακόμη όμως κι αν ο θάνατος αποφευχθεί οι αθλητές που ντοπάρονται θα αποκτήσουν σωματική και σε κάποιες περιπτώσεις ψυχολογική εξάρτηση με αποτέλεσμα να χρειάζονται υποστήριξη ακόμα και μετά το τέλος της καριέρας τους.

Η παγκόσμια κοινότητα κατά τη διάρκεια του 20^ου αιώνα έχει πάρει πρωτοβουλίες για την καταπολέμηση του φαινομένου ιδρύοντας επιτροπές κατά του ντόπινγκ και θεσπίζοντας νομοθεσίες για την καταπολέμηση του, ενώ το 1968 γίνονται και οι πρώτοι έλεγχοι σε Ολυμπιακούς αγώνες. Η λίστα με τις απαγορευμένες ουσίες διαρκώς μεγαλώνει καθώς κάθε χρόνο δημιουργούνται και καινούργιοι τρόποι ντοπαρίσματος από τους ειδικούς. Παρόλα αυτά φαίνεται ότι το φαινόμενο έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Μάλιστα, δεν αφορά πια μόνο στον αθλητισμό υψηλού επιπέδου και τους επαγγελματίες αθλητές αλλά και σε άτομα που αθλούνται για ψυχαγωγικούς λόγους.

Ως φαρμακοδιέγερση (doping) ορίζεται:

Η χρήση ενός μέσου (ουσίας ή μεθόδου), η οποία είναι ενδεχομένως βλαβερή για την υγεία τους και/ ή είναι ικανή να αυξήσει την απόδοση των αθλητών, ή
Η ανεύρεση στο σώμα ενός αθλητή μιας Απαγορευμένης Ουσίας ή απόδειξη της χρήσης από αυτόν ή απόδειξη της χρήσης Απαγορευμένης Μεθόδου.
Το ντόπινγκ αντικρούει τις θεμελιώδεις αρχές του Ολυμπισμού, των αθλημάτων και της ιατρικής ηθικής. Απαγορεύεται η σύσταση, πρόταση, έγκριση, εμπορία, παράβλεψη ή διευκόλυνση της χρήσης οποιασδήποτε ουσίας ή μεθόδου που καλύπτεται από τον ορισμό του ντόπινγκ.

Αυτό που πρέπει να γνωρίζει ένας αθλητής, είναι ότι το ντόπινγκ μπορεί να τον σκοτώσει, σε κάθε περίπτωση πάντως σκοτώνει τον αθλητισμό. Το ντόπινγκ καταλύει όλες τις αρχές του αθλητισμού. Τραυματίζει ανεπανόρθωτα τη χαρά του παιχνιδιού, δεν σέβεται τους αθλητικούς κανόνες, τους υπόλοιπους αθλητές και τους φιλάθλους. Πέρα από την καταστρατήγηση της κάθε προσωπικής ή αθλητικής ηθικής, το ντόπινγκ είναι πάνω απ’όλα επικίνδυνο για την υγεία, έχει προσωρινά αποτελέσματα και καθιστά αβέβαιο το μέλλον του αθλητή, γιατί μπορεί να προκαλέσει μόνιμες βλάβες στον οργανισμό. Είναι λοιπόν ανούσιο να ριψοκινδυνεύει κανείς τα πάντα, από τη στιγμή που μια καλά σχεδιασμένη προπόνηση, μια σωστή και ισορροπημένη διατροφή σε συνδυασμό με μια επαρκή αξιοποίηση των προσωπικών δεξιοτήτων, είναι σε θέση να κάνει πραγματικότητα τα όνειρα και τις φιλοδοξίες ενός αθλητή.

Είναι πολύ θετικό το γεγονός, ότι στις μέρες μας, η αξία της Φυσικής αγωγής και του αθλητισμού έχει αναγνωριστεί και υπενθυμίζεται σταθερά και διαρκώς ως ένα ενιαίο πολύτιμο κοινωνικό αγαθό, στο οποίο πρέπει να έχουν πρόσβαση όλοι, αφού η συμμετοχή στις αθλητικές δραστηριότητες συμβάλει τελικά, στη διαμόρφωση ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων και επομένως στη δημιουργία μιας υγιούς κοινωνίας.

Παρόλα αυτά, υπάρχουν και σήμερα αδυναμίες και αρνητικά σημεία σε σχέση με την προαγωγή του αθλητισμού που καλό είναι να επισημαίνονται και να αντιμετωπίζονται, καθώς αποτελούν αποτρεπτικούς παράγοντες για τους εφήβους αλλά και για το γενικό πληθυσμό στην ενασχόληση τους με τις αθλητικές δραστηριότητες.

Για παράδειγμα στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια στα πλαίσια των αλλαγών και των μεταρρυθμίσεων στην Παιδεία, ενώ είναι γνωστό ότι έχει μειωθεί πολύ ο ελεύθερος χρόνος των μαθητών, επομένως και η δυνατότητα να ασχοληθούν με τον Αθλητισμό, η σωματική άσκηση μέσω του μαθήματος της Γυμναστικής σαν μέρος του σχολικού προγράμματος έχει υποβαθμιστεί και επιπλέον, τα σχολεία δεν διαθέτουν τα απαραίτητα μέσα και υποδομές για αυτό το μάθημα.

Ακόμα, ενώ είναι γνωστό ότι στην εποχή μας τα προβλήματα στην κίνηση και τη στάση του σώματος, η παχυσαρκία και το έντονο στρες στις μικρές ηλικίες έχουν αυξητική πορεία, οι προβλεπόμενες επιχορηγήσεις των αθλητικών σωματείων από τον κρατικό προϋπολογισμό είναι πενιχρές ως και μηδενικές και οι αθλητικές υποδομές είναι αναντίστοιχες με τις ανάγκες της νεολαίας ιδιαίτερα στα αστικά κέντρα που συγκεντρώνεται ο πληθυσμός.

Στη σύγχρονή μας εποχή είναι πλέον επιστημονικά τεκμηριωμένο και ευρέως γνωστό ότι η συμμετοχή σε αθλητικές δραστηριότητες μπορεί να ενισχύσει όχι μόνο την αυτοεκτίμηση, την αυτοπειθαρχία και την πρόληψη της πλήξης αλλά επιπλέον, να συμβάλλει α. στην. προώθηση των ηγετικών δεξιοτήτων των ατόμων, β. στην ενδυνάμωση των θετικών σχέσεων και γ. στην ενίσχυση της επιλογής θετικών προτύπων. Και αυτό γιατί η φυσική αγωγή είναι μια σύνθετη και σημαντική δραστηριότητα που όταν  εφαρμόζεται σωστά μπορεί να καλλιεργήσει ταυτόχρονα και τις αρετές του σώματος (υγεία, βελτίωση βιολογικής υποδομής) αλλά και τις ψυχικές αρετές, που είναι ουσιαστικά και κοινωνικές (άμιλλα, ανιδιοτέλεια, ομαδικότητα, συνεργασία), συμβάλλοντας, έτσι, καθοριστικά στην διαμόρφωση της προσωπικότητας του ανθρώπου.

Ο αθλητισμός αποτελεί λοιπόν μία πηγή θετικής ενέργειας, ευεξίας και καλής διάθεσης αλλά και μία εναλλακτική λύση για να διοχετεύσει κάποιος την ενεργητικότητά του με τρόπο δημιουργικό και ωφέλιμο τόσο για την διάπλαση της προσωπικότητάς του όσο και για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα του.

Η προτροπή λοιπόν είναι σαφής: να δοκιμάσουμε την γυμναστική και να ενσωματώσουμε στην καθημερινότητά μας όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο σωματικής άσκησης, όσο κι αν αυτό, με τους σύγχρονους όρους ζωής, φαίνεται δύσκολο.

Πηγές:

http://www.drugsandalcohol.ie/11135/1/Drugnet_12.pdf
http://www.esyn.gr/el/articles-el